Informacje

Postanowiłam uaktualnić bloga i opublikować wiersze, które były na konkursach. Dojdą jeszcze jeden albo dwa wiersze, w zależności czy znajdę w szafce papierowe kopie robocze czy nie :)
Życzę miłego czytania i proszę o uszanowanie mojej pracy- nie kopiujcie i nie publikujcie treści znajdujących się na tym blogu bez mojej zgody.

Pozdrawiam :))

"Kocham te chwile"

Właściwie nie wiem, kiedy to napisałam. Po prostu miałam taką chwilę natchnienia i o.

Jest takie coś.

Natomiast wiem dla kogo to napisałam.

Jak ja nie cierpię wierszy o miłości.

kocham te chwile gdy się uśmiechasz

i patrzysz na mnie z zachwytem

jakbym była ósmym cudem świata

gdy dotykasz moich dłoni

gdy krzyczysz i szepczesz

płaczesz wraz ze mną

nawet gdy kłamiesz

a twoje oczy pałają nienawiścią

tak potężną jak lew atakujący wroga

kocham chwile gdy mówisz

że nigdy nie będziemy szczęśliwi

a potem przychodzisz z różami

przepraszając za całe zło

kocham te chwile gdy razem

siedzimy na tarasie

z kubkami kawy w ręce

patrzymy się w przestrzeń

w nicość

nie wiedząc co jutro nas czeka

kocham te chwile gdy zasypiam przy tobie

kiedy kolejny dzień gaśnie

by nowy miał się pojawić

u twojego boku.

kocham te chwile gdy siedzimy w milczeniu

Gdy patrzymy się na siebie

i bez słów

tak zwyczajnie

bezgłośnie mówimy „kocham”

"W naszej szarej strefie rzeczywistości" (06.2012)

Z dedykacją dla osób w moim wieku, które zaczynają swoje życie upijając się, imprezując i odchodząc od Boga. Niech Wasze życie znów stanie się wartościowe.

W naszej szarej strefie rzeczywistości,

w świecie, gdzie kryje się emocje

boimy się odezwać

ale lękamy się ciszy

jesteśmy pokoleniem pełnym sprzeczności

udajemy, że jesteśmy ze stali

choć po cichu pragniemy miłości

nie widzimy, nie słyszymy, nie czujemy

symulujemy obojętność,

chociaż płaczemy co noc

Twardzi jak skała, delikatni jak puch

z zaciśniętą szczęką kroczymy przed siebie

niezależni wyznawcy szatana

co noc potajemnie  modlący się do Boga

Fani alkoholu, narkotyków i fajek

dumni ze swego życia i czynów

Wolni gówniarze, udający dorosłych

Żałujemy, gdy zostajemy sami z nałogiem

Umieramy na raka w sterylnym szpitalu

W pustej białej sali z brudnymi ścianami

Nie chcemy zastanowić się nad sensem życia

Odrzucamy ludzi, którzy żyją inaczej

Którzy wierzą że jest jakiś sens życia

Niszczymy największe wartości życia

i wiemy, że nigdy nie powrócą

„Klarnet” (***)

O moim klarnecie,mojej pasji, moim życiu, mojej miłości i przyszłości <3

Hebanowe drewno w srebrzystej osłonie,

Opływowy kształt w czarownej odsłonie,

Błyszczy się w świetle porannego słońca

I nie gaśnie, gdy dzień zbliża się do końca.

Dźwięk niczym słowika poranny śpiew,

Wyraża radość, jak i ból, i gniew.

Szybsze serca bicie, delikatne tchnienie,

Wywołuje tylko klarnetowe brzmienie.

Klarnecista mógłby i dzień cały grać,

Gdy boli go serce, gdy nie może spać.

Lecz i porażki po drodze się zdarzają,

Niektórzy po nich po prostu się poddają…

Kiedy jego dźwięk słyszę w rozkoszy tonę!

Ze szczęścia i miłości do niego płonę,

Gra na nim to oddanie się ukojeniu,

Będę zawsze grać, nie oddam go zapomnieniu,

„Świt na łące” (25.03.12)

Słońce ponad horyzont wznosi się leniwie,

Chmury jak włosy wiatrem potargane

Płyną, a idylliczne niebo łapczywie

Nasyca się, błękitem zakrapiane.

Kolejny dzień po cichu wstaje.

Trawa szumi muskana powiewem,

I wygina się lekko, jakby tańczyła,

Ptak świergocze wesoło za drzewem,

Mgła chyba nieco się rozrzedziła.

Taki cud nam co dnia Bóg daje.

Zwierzęta wychodzą, budzą się do życia,

W chaosie, bo jeszcze zaspane biegają,

Dusza tej łąki wychodzi z ukrycia,

Promienie słoneczne ją otulają.

To widok taki, że dech zapiera!

I już rozbłysła swym całym urokiem,

Pełna piękna, bo przez Pana stworzona,

Łączka o poranku zachwyca widokiem,

Roślinami, blaskiem, zwierzyną napełniona,

Panuje na niej niebiańska atmosfera.

„Nie kryj miłości!” (22.03.12)

Biegnij do niej, nie wstydź się!

Poczuj się jak we własnym śnie,

Zrób to w końcu, powiedz że,

Chcesz być z nią, nieważne gdzie!

Porwij ją w swoje ramiona,

Wstyd i opór niechaj skona.

Całuj ją, o wschodzie  słońca,

Dotykaj jej ust bez końca.

Zabierz ją do swego świata,

Na kilka dni, na całe lata.

Kochaj ją, do braku tchu,

Bez bólu, strachu, bez snu!

Ocieraj jej niewinne łzy,

Ona pocieszy cię, gdyś zły

Twe marzenie spełni się,

Uwierz, ona kocha cię!